- سه شنبه ۲۰ آبان ۹۹
- ۱۷:۲۷
14:30 جمعه
سر جام پهلو به پهلو میشم و به خانواده ای که از خستگی غش کردن نگاه میکنم👀.انقدر خسته بودن که انگار اونا جای من کنکور داده بودن .صدای خر و پف بابام و تیک تاک ساعت سکوت رو میشکست.
دوباره سعی میکنم بخوابم ولی از نیم ساعت پیش که خانم حسینی زنگ زده بود و از گریه کردن تراز بالا ها و سختی آزمون برام گفته بود ، دیگه خوابم نمیبره.بگدریم از اینکه چقدر فک کردن من خراب کردم ولی بروز نمیدم و نتایج که بیاد مشخص میشه. البته حسینی جانم یه حدس ریزی هم راجب اینکه آزمون رو مدیریت کردم میزنه.
وضعیت یه جوری شده که خودمم فکر میکنم خراب کردم ولی خودم حالیم نیس🤦♀️.
چشمامو میبندم و صحنه های امروز رو دوباره تو ذهنم مرور میکنم.
***
تقریبا نیم ساعته که از تایم شروع آزمون گذشته و ما همچنان بیکار روی صندلی نشستیم .
کل وسایلم رو چیدم روی یه پلاستک رو یه زمین . یا به عبارتی بند و بار مو بساط کردم که به همه چیز راحت و سریع دسترسی داشته باشم . هر از گاهی هم دو تا بادوم و پسته میندازم دهنم که انرژی ذخیره کنم .
دیگه همه جوره آماده شدم که وقتی سوالات به دستم رسید با نهایت سرعت شروع کنم.من و سه نفر دیگه تو یه کلاس 12 متری افتادیم و هر کدوم یه گوشه برا خودمون کز کردیم .🥺😐
برای بار سوم نوشته رو صندلی رو می خونم . اسمم و عکس خوشگلم که برام چشمک میزنه D:
( کدوم عکس شناسنامه ای خوشگله اخه؟ ساقی ام کارش درست بوده😉😅 )
برگه رو پشت و رو میکنم و خود اظهاری که همون اول نوشتم رو مرور میکنم.عادتم شده بود .
برای آزمون های کانون هم همیشه بالای برگه نظر سنجی خود اظهاری می نوشتم.
یه جایی خوندم که نوشتن احساسات و اطمینان از دانسته هات قبل از آزمون باعث میشه از میزان استرس کم بشه و نتایج بهتری بگیری .
بزارید واقعیت رو بگم. آدمی در اون لحظه حاضره هر کاری برای موفقیتش انجام بده.
وقتی آزمون شروع شد از سختی درس ادبیات یکم ترسیدم ولی سعی کردم به خودم مسلط بشم و به این فکر کنم که برای همه این درس سخته.
سعی کردم روش های تست زنی که قبلا بار ها تمرین کرده بودم و ترتیب درس هایی که باهاش کنار اومده بودم رو حفظ کنم.
دیگه بزارید ادای کاظم قلم چی رو در نیارم و از روش های اجی مجی خودم براتون نگم(وی چشمک می زند و می خندد😉😁)
پاسخنامه که از دستم کشیده شد با آرامش نفسمو بیرون دادم و وسایلمو جمع کردم.
پامو که از سالن امتحان بیرون گزاشتم یه دفعه یه چیزی محکم بهم برخورد کرد و سفت بهم چسبید. خب میریم که فیلم هندی رو داشته باشیم😅
با زور ملیکا رو از خودم جدا کردم و پیش بقیه رفتیم. فهمیدم که خانم حسینی دو بار زنگ زده و چون آزمون دیر تموم شده فک کرده من خراب کردم و زنگ نمیزنم.بعد از اینکه راجب کل آزمون اظهار نظر کردم رضایت به رفتن دادن😶
تو ماشین بود که یه چیز عجیب شنیدم.
مثل اینکه وقتی من داشتم آزمون میدادم ،مامان هم تو پارک داشته تشویق میکرده و هیع میگفته:این سوالو رد کن وقت گیره. بلد نیستی نزن و روش وقت نزار. سرعتی برو. استراحتتو داشته باش .و زمان نقصانی برو.
خلاصه که یه عالمه از این جور چیزا میگفته و یقین داشته که به من الهام میشده😅😁یا مثلا میگفته که الان عربی رو تموم کرد رفت زبان .🤦♀️😄
اینجا بود که فهمیدم من به کی رفتم😁
***
باورم نمیشه که الان درس ندارم که بخونم. یه حس آزادی و رها شدن خاصی دارم.
بلاخره میتونم برم و دلارام کوچولوی خاله رو ببینم😍
